De werkelijkheid is anders. Sociale werkers en veldwerkers maken overuren om het onderontwikkelde land te helpen. Zo goed en kwaad als het gaat wordt microkrediet verstrekt.
Onderhuids gaat een verschrikkelijke werkelijkheid schuil: stam tegenover stam, stammenvolk tegenover “gewone mensen” en provincie tegenover Delhi. En dan heb ik het nog niet eens over huis-tuin-en-keuken corruptie. Wegen die alleen op papier zijn aangelegd. Fabrieken en scholen die slechts in de administratie functioneren. Om moe van te worden.
Onderwijl heb ik het goed naar mijn zin hier. RPC Churachandpur is een goede host: fijne voorzieningen, er wordt voor mij gekookt en mijn kleren worden gewassen. Prima dus. Mijn onderzoek loopt goed: zo’n 25 bezoeken in 2 week was vrij intensief maar zeer opbouwend. Er is hier altijd wel wat te doen in de vrije tijd: voetballen met de studenten van het trainingscentrum of rondrijden in het gebied op de motor. Nadeel hier: de stroom valt alleen erg vaak uit omdat het hoofd van de elektriciteitsbedrijf naar het schijnt een “Peitei” is, en ik me nou net bij de “Hmars” bevindt. Gezellig.
De trieste traagheid is dat de luitjes hier elkaar zelf aan de grond houden. De typische gehurkte zithouding (niet iedereen kan een stoel betalen) beschouw ik dan ook als symbolisch voor Manipur.
Nu er is er bijvoorbeeld een economische blokkade. Geen vrachtverkeer. Ik kan nog wel met het vliegtuig naar Delhi, maar daar houdt het wel mee op. En belangrijker: de middenstand betaalt het gelag. Alles wat je nodig hebt wordt duur. Zakje cement: 10 EUR ipv 4 EUR. Daar gaan je bouwplannen.
Mijn plannen zijn om de 23e voor 2 weekjes naar Delhi te gaan. Hou u op de hoogte!
6 opmerkingen:
Wat een gedoe zeg, inboorlingen helpen. Doe wel voorzichtig op die motor, gerepatriëerd worden vanuit de bushbush zit niet in de meeste verzekeringspakketten!
Veel sterkte, ik hoop dat je een veranderende factor mag zijn in de lokale cultuur en in het leven van die mensen. Sterkte...
Goed bezig daar, Jan! Veel plezier als je in Delhi zit!
Ha die Jan Ubbo,leuk om jouw verhalen weer eens te lezen,wel een heel andere wereld dan die wij hier in Nederland hebben,vermoed ik.Kun je een beetje je ei kwijt daar in India?Ik kan me best voorstellen dat als je zulke dingen meemaakt als bureaucratie en machtsmisbruik je de moed wel in de schoenen zakt.Maar tegelijk geeft het natuurlijk ook wel een goed gevoel dat je er tenminste wat aan kunt doen,aan die belabberde leefomstandigheden van die mensen daar.
Even weer een update uit Nederland:We zijn inmiddels al weer een heel eind op weg met de graanoogst,we moeten nog ongeveer 10 ha doen,het is niet allemaal even droog geoogst,maar het is wel een redelijk tot goede oogst geworden.Nu de aardappeloogst nog,de schoolvakanties zijn nu net afgelopen,morgen beginnen de basisscholen weer en een week later het voortgezet onderwijs ook,dan is al het 'personeel'weer verdwenen en moeten we het zelf weer zien te rooien.Het weer is nog steeds wisselvallig,maar niet extreem nat o.i.d. Het zal vast wel lukken om de hele oogst fatsoenlijk binnen te krijgen.
Hoe is het weer in India?Erg warm of is het nog (goed) te doen?Wat ga je allemaal in Delhi doen?Ben benieuwd wat je de volgende keer allemaal op je blog schrijft.Voor nu wens ik je het allerbeste toe,en veel sterkte met jouw vrijwillegerswerk daar.veel succes en tot de volgende keer,Groetjes,WP,Fre en Menko.Doei!
Klinkt goed Jan, mooie foto's ook. Je ziet er wel intelligent uit met die notitiemap ;-)
Mooi dat je daar van waarde kunt zijn, veel succes verder!
Hey Jan,
Super gaaf om te lezen hoe je die mensen daar probeert te helpen! Zet um op en veel plezier in Delhi:)
monidaVia "De Verre Naasten" info kwam ik op je weblog. Het gebied Manipur heeft mijn interesse. We hebben indertijd, via stichting "Redt een Kind" een jongen uit het kindertehuis in Churachandpur geadopteerd. Hij is inmiddels predikant (RPCNE) in Keibul, is getrouwd en heeft twee kinderen, die wij een naam mochten geven.
We hebben nog altijd een intensief mail- en skypecontact.
Ben eigenlijk wel een beetje "jaloers" op mensen die naar dat gebied reizen. Wie weet doe ik het nog wel eens een keer.
Ik lees je verslagen hier met interesse.
Een reactie posten