Angst

Haastig vlieg ik de trappen af. Nog in gedachten verzonken over mijn onderzoek loop ik met grote passen naar mijn office ergens in het midden van het land. “Wie is de heerser van deze wereld?” roept een vriendelijke stem naast mij. Ik kijk op en zie dat een kleine vriendelijke man met snelle pasjes naast mij meeloopt. Ik besluit wat tijd te nemen voor deze man. Hoopvol kijkt hij mij aan en begint nog meer vragen te stellen. Meelijwekkend kijk ik terug en vraag me ondertussen af waar hij heen wil. “Je denkt zeker dat God de baas is over deze wereld he?” “Nou, de bijbel zegt dat demonen de baas zijn” “je moet je bijbel nog maar eens goed lezen!” Dit gaat een tijdje zo door tot dat ik denk: Genoeg gel*lt “Jezus heeft het kwaad overwonnen en in die vrijheid kan je leven” zeg ik. Beteutert kijkt hij mij aan. De zekerheid waarmee hij daarnet nog probeerde zijn boodschap over te brengen lijkt verdwenen voor een andere angst.
Ondertussen lopen we een stukje verder en probeert hij zijn positie te herstellen. “je kan beter contact opnemen met dit adres” al wijzend op een verfrommeld blaadje in zijn handen. “Zij zullen je wel vertellen hoe het zit”
Krijg nou wat denk ik: ik zit toch met jouw te praten? Ik vraag hem om zijn emailadres. Hij heeft zogenaamd geen pen bij zich. Na enig aandringen tot aan mijn kantoor meldt hij stotterend zijn email adres. Ik neem afscheid en wens hem een fijne dag toe. Werk aan de winkel voor Jezus.