Lieve mensen,
Delhi is heet, erg heet. Vooral zweterig. En erg smerig. Mensen poepen overal, echt fantastisch. De wegen zijn zelfs om en nabij de hoofdstad Delhi slecht. Stoppend verkeer, zonder enig doel. Koeien op de snelweg. Chaos. Ik raad u aan om “In India” van Adrian Verbree te lezen. Hij kan als geen ander verwoorden wat hier gaande is.
Heb mijn visum verlengd in Delhi en de nodige relaties opgebouwd met MNC’s om een afzetmarkt te creëren voor de luitjes in het arme noordoosten van India.
De samenleving is hard, ik heb mensen zien sterven op straat. Het lijkt alsof iedereen gefocused is op zichzelf, om te overleven. Mijn host noemde het dog-eat-dog society.
Afgelopen weekend was Josh, een maat uit Hong Kong naar Delhi overgekomen om samen een en het ander te bekijken. Met de trein naar Jaipur, vervolgens per taxi naar Agra en daarna terug naar Delhi. De Taj Mahal (wereldwonder en terecht houder van deze titel) bekeken. Gaaf. En vooral verbazing over de vieze dramatische omstandigheden van de bevolking. Josh, private equity analyst met meerdere jaren China ervaring noemde het “20 years behind on China”. Natuurlijk is er ontwikkeling, maar het is nog steeds primitief inclusief de mindset van de bevolking. De doelloosheid en kansloosheid is echt ongelooflijk.
Afgelopen maandag naar Guwahati gevlogen. Dat ligt in het noordoosten van India. Heb daar nog wat visits gedaan en ben nu afgereisd naar Shillong. KYI.
